شبه یادداشتها
۲۹ مرداد ۱۴۰۰ شمسی
زرتشت :بیا زهر خود را باز گیر!
نیچه نویسنده آلمانی مطلبی در باره زرتشت نوسته است که از نظر دیگری و نه از منظر خود نیچه می تواند قابل توجه باشد. بیائید ابتدا متن نیچه را مطالعه کنیم و سپس نتجه مورد نظر را بازیابیم:
"زرتشت روزی از گرما در زیرِ انجیربُنی خفته بود و دستها را بر چهره نهاده، که ماری دررسید و گردن‌اش را گزید، چنان‌که زرتشت از درد فریاد کرد. چون دست از چهره برگرفت، مار را دید. مار چشمانِ زرتشت را بشناخت و ناشیانه به خود پیچید و رو در گریز نهاد.
زرتشت گفت:«مرو که هنوز سپاس‌ات نگفته ام! تو مرا به هنگام از خواب برخیزاندی. من هنوز راهی دراز در پیش دارم.» مار غمگین گفت: «راهی چندان در پیش نداری. زهرِ من کُشنده است.» زرتشت لبخندی زد و گفت:«کجا اژدهایی از زهرِ ماری مرده است! بیا زهر ات را باز گیر! تو نه چندان توانگر ای که آن را به من بخشی.» آنگاه مار دیگر بار بر گردن او افتاد و زخم‌اش را مکید ."آنچه که می توان از این متن نتیجه گیری کرد(البته اگر از جنبه داستانی و قصه پردازی اش بگذریم) این است که در مقابل حریف و دشمن و مخالف باید از روش "ترساندن معکوس" بهره گرفت . یعنی با اتخاذ یک استراتژی صحیح منزلت خود را در نظر طرف مخالفمان تقویت کرده، هیبتی و حرمتی برای خود وضع کنیم ، و دیگر آن که با گفتار و رفتار صحیح زهری را که او تصمیم داشت یا می خواهد هم چون شرنگ جانکاه در وجود ما تزریق کند به خود او باز گردانیم.
البته این طرز تفکر به هوشمندی و آگاهی قوی نیاز دارد که باید در وجود ما تقویت شده باشد. و این میسر نمی شود مگر آن که ما تاریخ و روانشناسی انسان و شیوه های رفتاری را به حد کافی مطالعه کرده باشیم.
امیر تهرانی
ح.ف
شبه یادداشتها
۲۸ مرداد ۱۴۰۰ شمسی
احساس های خداگونه بودن
انسان فقط در دوحالت می تواند احساس خداگونه بودن را داشته باشد. یکی از این دو حال نیکی کردن به همنوعان و در اصل نیکی به همه موجودات است. و این کار را را فقط بخاطر خود نیکی کردن انجام دهد بدون آن که تظاهر کند و یا بدنبال تشکر و شهرت بگردد. فقط و فقط بخاطر نیکی به بشرء!
وضعیت دوم زمانی رخ می دهد که انسان در حالت تنهایی عالمانه و آگاهانه بسر برد...وقتی که در تنهایی خویش شعری می سراید، مطلبی می نویسد ، سخنی می گوید ، به رازی از رازهای هستی پی می برد و به مراتبی از آگاهی های بالاتر و ارزشمند تر پی می رسد، و این جنبش های روحی و ذهنی بر زندگی انسان های تاثیر مثبت می گذارد و نام کننده کار را جاودانه می سازد.
-وضعیت نخست از یک ذات پاک و خیر خواه نشات می گیرد.
-وضعیت دوم از هوشمندی و دانش و خرد و تعهد انسانی حاصل می شود
امیر تهرانی
ح.ف
شبه یادداشتها
۲۶ مرداد ۱۴۰۰ شمسی
درب مخفی ورود خرافات کجاست؟
خرافات و باورهای بی اساس بر سه گونه اند:
-از نادانی سرچشمه می گیرند.
-از ترس بوجود می آیند.
-اثر دلخوش کنک دارند.
نخستین و دومین علت در هم‌تنیده اند واز یکدیگر جدانیستند. علت سومی اگر از ناچاری و موقتی باشد تا شخص در گیر بفهمد که منشاء اصلی مشکل او چه بوده و یا اصلا مشکلی در بین نبوده فقط بشرط موقتی بودن قابل قبول است.
ولی اگر به یک اصل همیشگی تبدیل شود به دو علت اولی مبدل می شود.
اصولا راه حقیقی فهم و دانایی بر این مسیر قرار گرفته است که باید علت اصلی را یافت و این که اصلا علتی حقیقی وجود دار د و یا خیر! اگر وجود دارد به کمک خرد ، دانایی ، تفکر و روشهای علمی در صدد رفع آن بر آییم. باید بدانیم که آیا روشهایی برای ازبین بردن آن علت موذیانه و زیان رسان وجود دارد؟
اگر وجود دارد آنها را بکار گیریم.و یا روشهایی بر ای کاهش زیانها وجود دارد؟از آنها استفاده کنیم.این شرط اصلی عقلانی است و هر آدم باشعوری به آن پایبند است.
...و اگر علت حقیقی نیست و کاذب است هیچ انسان عاقلی بخاطر غیر حقیقی ها بخود ترس راه نمی دهد.
امیر تهرانی
ح.ف
شبه یادداشتها
۲۵ مرداد ۱۴۰۰ شمسی:
جغد ها را هدف قرار بده!
گفته اند که سوء ظن ، بدگمانی بیکدگر هم چون جغد ها یی در حال پرواز اند . جغد ها نیزعاشق ویرانه ها و تاریکیها هستند. بنابر این اگر بدگمانی و سوء ظن در هر خانه و خاندان و قبیله وشهری ظهور پیدا کنند مردمان آنها هر لحظه شرنگ دردناک خیانت و تنفر را در جان خود احساس می کنند.
سنگ بر سنگ بند نمی شوند، همه هم جون سایه های لرزان و ترسان از هم در حال گریزند، هر کس طرف مقابل خود را مقصر می داند، اعتماد مچاله شده به قفس فراموشی پرتاب می شود، همه از هم طلبکارند، عده ای نیز سعی می کنند تابر تعداد این جغد های شوم و یا میزان طاعون بدگمانی و سوء ظن افزوده شود، هنوز کلامی از دهان یک نفر خارج نشده که ده نفر به او هجوم می آورند...
راه کار این است : جغدهای بدگمانی و سوء ظن را هدف قرار داده و اعتماد درونی خانه، محله، شهر و دیار خود را افزون کن! و بدان که هیچ جامعه ای با حضور جغدها و خفاش های نادیدنی نمی تواند زندگی امن و سالم داشته باشد.
امیر تهرانی
ح.ف