عکسی بر ای چهار فصل

جورج فورمن قهرمان سابق سنگین وزن جهان بوکس، در بخش خاطرات خود چنین نوشته است؛ 

«من در جوانی تمام مسابقات بوکس خود را یکی پی دگر، با ناکاوت نمودن حریفان برنده میشدم. 

ضربه های بوکس من خیلی سنگین بود.

 غرور من انقدر بلند رفت که خود را در زمین نمیدیدم. حتی جوفریزر قهرمان مطرح بوکس را شکست دادم. 

همه میگفتند با شکست جوفریزر  ، نا ممکن را ممکن ساختم. 

بلی خیلی نامدار و پول دار هم شدم. 

وقتی با محمد علی کلی روبرو شدم اطمینان کامل داشتم که او را مانند دیگران به زمین میفرستم. 

اما بعد از روند هشتم مسابقه با یک ضربه به زمین خوردم. 

باورم نمیشد،  تمام دنیایم شکست، شب ها بیدار میماندم و به ان شکست فکر میکردم. 

اما همان شکست، مرا به یک انسان با عاطفه و بی غرور تبدیل کرد.  

تصویر دقیقه شکست خود را با علی قاب کردم و انرا در محل کارم گذاشتم تا دگر غرور نه بلکه خرد،  سنجش، و مهربانی را شامل زندگی خود سازم.

به تنهای ساعت ها به ان عکس نگاه میکردم تا خود را پیدا کنم. 

به ان امید مرکز سپورت جورج فورمن را برای جوانان محل، از پول شخصی درست کردم تا کمکی به مردم محل نمایم. 

من غربت را دیده بودم و طعم غرور را هم چشیدم. 

اما غرور مرا از خودم، از مردم و حتی از  خانواده ام دور کرد. 

غرور را کنار انداختم، تا دوباره جورج فورمن خوش قلب را یافتم.

 بلی گاهی شکست انسان را دوباره میسازد. 

از شکست باید اموخت و نا امید نشد. 

بعد از یک توقف طولانی، دوباره به رنگ بوکس امدم و قهرمان شدم. 

اما این بار غروری در کار نبود.»

به نقل از صفحات فیس بومی

امیر تهرانی