در کتاب بهاگاواد گیتا کتاب مقدس هندوان آمده است:
*کسی که همه جامرا مشاهده می کندو مرا درهمه چیزمی بیند،هرگز مرا گُم نمی کند.
من هم هرگز او رااز نظر دور نمی
دارم."...یاد بابا طاهر بخیر که گفته بود:
-به صحرا بنگرم صحرا تو بینم
به دریا بنگرم در یا تو بینم
-به کوه و رود و دریا و در و دشت
به هر جا بنگرم آنجا تو بینم
-و من فکر می کنم که بابای شاعر و عارف ایران زمین در حالتی این رباعی را سروده که شاید بلند ترین اوج جهش سیرو سلوک باشد.
امیر تهرانی