شبه یادداشتها : عشق های عجیب و درد سر های آنها

شبه یادداشتها 

یکم خرداد ۱۴۰۱

عشق های عجیب  و درد سر های آنها

عشق خوب است ، حتی مولانا جلال ا لدین مولوی نویسنده کتاب جاودانه مثنوی آنرا اسطرلاب خدا خوانده است. اما هر عشقی اسطرلاب خداست؟ یقین که چنین نیست. چون برخی عشق ها خانمان بر انداز هستند. به زبان ساده تر  شخص عاشق را به تاریکنای نابودی پرتاب می کند. حتی امکان دارد معشوق از همه جا بی خبر را نیز به سیلاب نیستی در افکند.

برای مثال ؛ اگر شما هفتاد سالتان باشد و به دختر هفده ساله ای که شاگرد شماست و یا زمانی پرستار شما در بیمارستان بوده دل ببندید،  چون ا و از سر مهربانی با شما شوخی و خنده می کرده و شما را چون پدرش می دیده است، در این صورت اگر شما در پی آن بر آیید که او را بخود جلب کنید در حقیقت زندگی و هستی او رانیز  به آتش کشیده اید. اروین بالوم تحلیل خوبی در این ار تباط دارد:

"عشق به اشکال گوناگون از راه می رسد، ولی این سطور به شکل خاصی از تجربه عشق اشاره دارد: نوعی از خود بی خودی وسواس گونه، ذهنیتی افسون شده که تمامی زندگی فرد را در تصرف خویش درمی آورد.

معمولا تجربه چنین حالتی با شکوه است، ولی مواقعی هم هست که شیدایی و از خود بی خودی، بیش از آنکه لذت بیافریند، پریشانی می آورد. گاه امکان به واقعیت پیوستن عشق برای همیشه از میان رفته است، مثل زمانی که دو طرف ازدواج کرده اند و تمایلی هم به چشم پوشی از زندگی مشترکشان ندارند. گاه عشق یک سویه است: یکی عاشق است و دیگری از هر ارتباطی اجتناب می کند یا تنها در آرزوی ارتباط جنسی است. گاه معشوق کاملا دست نیافتنی است: مثلا معلمی است، درمانگر قبلی بیمار یا همسر یکی از دوستانش. اغلب فرد چنان مجذوب عشق می شود که حاضر است از همه چیز - کار، دوستان، خانواده - بگذرد و مدت ها انتظار بکشد تا تنها یک نظر معشوق را ببیند. کسی که در عشقی خارج از حیطه ی زندگی زناشویی گرفتار شده، ممکن است از همسرش فاصله بگیرد، از هر صمیمیتی دوری کند تا رازش پوشیده بماند، حاضر به شرکت در زوج درمانی نشود یا زندگی زناشویی را عمدا در نارضایتی نگه دارد تا رابطه خارج از زناشویی اش را توجیه کند و از بار احساس گناه خود بکاهد."

امیر تهرانی