شبه یادداشتها: ۲۹ مرداد ۱۴۰۰‌شمسی: کرونا و انقلاب روانی بعضیها

شبه یادداشتها

۲۹ مرداد ۱۴۰۰‌شمسی:

کرونا و انقلاب روانی بعضیها

در این دوران کرونا زده  که خفاش های بیماری و  حتی مرگ کرونایی د ر فضا جهان به پراوز در آورده شده اند برخی از افراد دچار یک استحاله عجیب شده و به یک اصلاحگر و مربی اخلاق مبدل شده اند.

برای مثال  کسی که ده سال از من کوچکتر است و دوسال بخاطر اشتباه خودش بخاطر تکبر و نفهمی خودش به من سلام نمی کرد، در محافل و مجالس ، همه بزرگترها و کوچک  تر محبت می کردند و جلوی پای من بلند   می شدند( چنانکه خود من حتی جلوی پای یک نوجوان بر می خیزم و احترام می گذارم ) این شخص هم چون شتر بر زمین افتاده بر نمی خواست  و به من بر بر نگاه می کرد  و سلام نمی کرد.

این روزها این شخص ده ها مطلب برای من از طریق موبایل   می فرستد که  در آن تاکید می شود؛ باید قدر یکدیگر را بدانیم، به هم احترام بگذاریم ، بزرگتر ها را را از دست دادیم چه حیف شد! ...باید باهم مهربان بود ...بیا تا قدر یکدیگر بدانیم ...تکبر کار شیطان است...

واقعا پررویی هم‌حدی دارد...تو به ما می گویی؟

ویا شخص دیگری که اموال کسانش و نزدیکانش  را که به او اعتماد کردند یک ضرب و با خشونت و جار و جنجال و حقه بازی بالا کشید حالا پیامهایی می فرستد مبنی بر این که باید حق  را به حق دار داد، باید با هم مهربان بود، سهراب سپهری گفته : خدا آنجا ست که نانی بدست یتیمی بدهی!..و از این قبیل سخنان که اصلا در قد و قامت این شخص و مانند او نیست...

یادم هست به او گفته بودند : فلان فامیل نزدیک شما با مشکل فقر روبرو می باشد و او شیطان وارانه گفته بود: می دانم.حتی خمس و زکات مال من به اینان می رسد. ولی دامادشان مرا دید  و به من سلام نکرد...من هم به آنان کمک نمی کنم...

آیا این  موجود مفلوک حق دارد معلم و مربی اخلاق من و شما شود...چون کرونا آمده است؟

وقتی این گونه مطالب را بر کرسی  سخنرانی های انسان دوستانه می بینم  حالت تهوع روانی به من دست     می دهد.می دانید چرا؟ برای این که  این ها هر گز درست نشده اند. هیچ تحولی در آنان رخ نداده است. ترس از مردن آنان را مسخ کرده است. من هم از کرونا می ترسم...برای خودم ، خانوادهام ، خویشاوندانم ، دوستانم، هموطنانم و برای همه بشریت...ولی من هیچ کس را نصیحتی نمی کنم که خودم عیبش را سالها داشته ام.

در  ضمن  اگر کرونا برود که خدا کند برای همیشه برود ،اینان باز  به هم مغاک و منجلاب تکبر و حق کشی باز می کردند.

امیر تهرانی

ح.ف