شبه یادداشتها
۱۲ مرداد ۱۴۰۰ شمسی
ضربه دلهره های بی اساس
دیروز همراه با پسر عزیزم به بیمارستان رفتیم تا بعلت درد و سوزش درون ریه ها معاینه شوم . پزشک دستور عکسبرداری دارد.
نگران بودم چون دوسال قبل به عفونت ریه مبتلا شدم که خوشبختانه به موقع معالجه شد. این بار نیز همان حالتها بروز کرده بود
وقتی منتظر بودیم تا عکسبرداری صورت گیرد از تلوزیونی که در سالن انتظار بیمارستان بود فیلمی سینمایی پخش می شد.
فرزندم هنرپیشه اصلی فیلم را به من نشان داده و گفت : او یکی از محبوب ترین کمدین های این مملکت است. این آخرین فیلم او بود. مرد جوان بود و کشیده و بدون چربی اضافی دربدن! یعنی اینطور که هیکل او در فیلم حکایت می کرد.
پرسیدم کرونا گرفت و مرد؟
پسرم پاسخ داد: خیر! او از پرواز با هواپیما می ترسید...یک مرتبه مجبور شد سوار هواپیما شود...در اثر ترس سکته کرد و مرد...به همین سادگی!
در همین موقع به اتاق پزشک معالج برگشتیم و او با خوشحالی اعلام نمود که ریه های من مشکل عفونی ندارد...
در آن لحظات این نکته در ذهنم جان گرفت : عوامل دلهره وجود دارند چون هستی و زندگی با دلهره همراه است ولی همیشه حقیقی نیستند.در ضمن گهگاه ناخود آگاه ذهن نیز به تقویت دلهره کمک می کند.
در حالی که در چنین مواقع بهترین کار مشورت با پزشک است.
امیر تهرانی
ح.ف
همین الان به خوندن این مطلب نیاز داشتم و تصادفی هم دیدم تون
امید که جوینده ای را بکار آید