شبه یادداشتها: ۹ شهریور ۱۴۰۰ شمسی: مردمی که به شهرشان عشق می ورزند

شبه یادداشتها

۹ مرداد ۱۴۰۰ شمسی: 

مردمی که به شهرشان عشق می ورزند

براستی خوشبختند مردمی که به شهر و دیار خود عشق می ورزند و همین عشق باعث می شود که در و دیوار شهر خود را حفظ کنند.

دیروز همراه با خانواده عزیزم  به یک رستوران معروف ایرانی رفتیم. خوشبختانه غذا و روش بر خورد با مشتری بسیار خوب بود.

دیگر آن که وقتی از رستوران بیرون آمدیم متوجه شدم که خیابان سمت راست با شیب تندی به سمت پائین می رود و از همان آغاز  متوجه شدم که در دوسوی آن کتابفروشیها ، مغازه ها و رستورانها و کافه ها قرار دارند که نظر گذرکنندگان از آن خیابان را بخود جلب می کنند. در حقیقت معماری به گونه بود که قدیم و جدید با هم در آمیخته بودند. 

برخی رستورانها و کافه ها و یا خانه ها در مقابل در ورودی اشان  فضای سبزی را بوجو د آورده بودند که هرکس از آن مکانها می گذشت ناچار می شد لحظاتی درنگ کند و عکسی بیاندازد.یعنی چشم انداز ها را      طور ی تعبیه کرده بودند که شما را از حرکت باز می داشتند و ناچار به تحسین می شدید.

اعتراف می کنم که این  زیبائیها خود بخود بوجود نیامده اند ، بلکه ملت و مسئولین هوشمند و وطن دوست آن ها را ایجاد کرده اند.

از سر کوچه ای گذشتیم که بنام یک کتاب نامگذاری شده و آن کتاب جایزه ادبیات نوبل را برده است. یعنی نویسنده کتاب را نوشته  جایزه نوبل اش را برده ، یک موزه از مدارک و مستندات  کتاب هم بوجو د آورده و موزه ای را در کوچه به همان نام ایجاد کرده اند...مگر نشان عشق به شهر و دیار بهتر از این می شود.

امیر تهرانی

ح.ف