شبه یادداشتها: ۱۹ تیر ماه ۱۴۰۰شمسی :گلهایی با عطر روح مولوی

شبه یادداشتها

۱۹ تیر ماه ۱۴۰۰شمسی

گلهایی با عطر روح مولوی

دیروز در مقابل مزار نجارزاده از بزرگان عرفان در نزدیکی میدان بشیکتاش نشسته بودم و به ساختمان مزار نگاه می کردم.درختی بلند و بر افراشته در چند قدمی آن  و همراه با در ختانی بر آمده از مزارستان کوچک جانبی آن کهو اکثرا هم چون چتری بر بام آرامگاه او خم شده و برآن سایه می افکندند توجه ام را جلب کرده بودند. 

برخی از رهگذران در مقابل مزار نجارزاده می ایستادند و با خواندن دعا و آیات قران به او احترام می گذاردند.

در مقابل پنجره های مزار و بر روی زمین گلدانهای سنگی مدوری قرار داشت که گلهای سرخ در آن به خودنمایی مشغول بودند. خانمی پس از دعا در مقابل مزار خم شد و بر گلهای درون گلدان دست کشیده آنها رابو کرده و سپس دست بر سرو روی خود کشید. گویی بر این باور بود که روح نجارزاده بدرون گلها ی گرداگرد ۰ مزارش نفود کرده و آنها را تقدیس کرده است.

در جوار آرامگاه او که تاریخش به بیش از دویست سال پیش باز می گردد مزار دیگر بلندپایگان عارفان نقش بندی قرار دارد.

در جستجوی تاریخ زندگی او بر آمدم و دریافتم که او را "مولوی خوان" نامیده بودند. شاید بخاطر آن  که اشعار مثنوی مولوی  شاعر و عارف بلند پایه ایران را برای مردم می خوانده است.

سپس دریافتم که او تحت تاثیر افکار عرفانی محی الدین ابن عربی عارف نامدار مسلمان اسپانیایی بوده و به نظریه " وحدت وجود " او باور داشته و انرا تبلیغ می کرده است.

من بار ها از کنار مزار او گذشته بودم و لی این بار نجارزاده با تمامیت روح خود در مقابل دیدگان ذهن من حاضر شد و مرا وادار کرد تا او را بیشتر بشناسم. و دانستم که او نیز غرقه دریای معرفت جلال الدین محمد مولوی نویسنده کتاب مثنوی بوده که من نیز از خیل مشتاقان شعرهای عرفانی او هستم.پس ما با خیلی از انسانها پیوند فکری و روحی داریم و خود نمی دانیم. تنها نشان موجود از این پیوند ها جذبه های ناشناخته ایست که ما را به سمت  آنان می کشاند و ما از علت آنها بی خبریم.

امیر تهرانی

ح.ف