شبه یادداشتها ۱۵ تیرماه ۱۴۰۰ شمسی: یاد آن قاضی بخیر!

شبه یادداشتها

۱۵ تیرماه ۱۴۰۰ شمسی:

 یاد آن قاضی بخیر!

امروز عکس کارت پایان خدمت وظیفه ام را نگاه می کردم . بیادم افتاد که بخاطر غیبتی که در معرفی  به سازمان نظام وظیفه داشتم پس از پایان خدمت  پرونده مرا به دادگستری فرستادند تا قاضی حکم بدهد. 

در آنجا تعدادی دیگر را دیدم که به همین علت درب اتاق قاضی منتظر ورود بودند. 

دل شوره عجیبی داشتم.از همدوره ایها پرسیدم آیا می دانند که قاضی در این گونه موارد چه حکمی صادر می کند. اغلب پاسخ دادند شش تا یک سال زندان! این حرفها بر دل شوره ام افزود.

تا این که وارد اتاق قاضی شدیم. او  را مردی یافتم که  موقر ، مرتب ، و با هیبت بر کرسی قضاوت تکیه زده بود . سلام کردم ؛ پاسخ داد .پاسخش آمیخته به مهر وهمراه با  لبخند ی برلب بود.

پرونده ام را ورق زد، نگاهی به من کرد وپرسید: پسرم چقدر می توانی بپردازی ؟ توانایی ات در پرداخت چقدر است؟ 

از این که مرا " پسرم " خطاب کرد و پرسید که چقدر می توانم بپردازم ، دلم آرام گرفت. فهمیدم زندان در کار نیست. بلکه باید جریمه داد...خواستم مبلغی را پیشنهاد کنم و بگویم که من فقط آن میزان توانایی  پرداخت را دارم که عقل بدادم رسید و بر زبانم جاری شد: جناب قاضی هر چه شما بفرمائید،...و او  نگاهی به من کرده و گفت: می خواستم بنویسم  سیصد و لی می نویسم صد و پنجاه. برو بانک پرداخت کن رسید را بیاور حکم دریافت کارت حدمتت را صادر می کنم.

تشکر کرده از اتاق بیرون آمدم . فقط منظورش را از سیصد و صد و پنجاه نفمهیده بودم...آیا منظورش صدو پنجاه هزار تومان بود...حقوق یک مدیر در آن زمان پنج و یا شش هزار تومان بود...اگر این گونه بود که بیچاره شده بودم.

رفتم بانک...دستور قاضی  را به کارمند بانک ارائه کردم...صدو پنجاه تومان را روی گیشه گذاشتم و با خود گفتم : قطعا می زند زیر خنده و می گوید : کجای کاری ؟ برو ۱۴۹،۸۵۰  تومان بقیه اش را بیاور! ولی کارمند بانک پول را تحویل گرفته ، مهر روی رسید زد و گفت برو پیش قاضی!

با خوشحالی تمام به دفتر قاضی برگشتم ... او حکم را صادر کرد  و گفت به هنگ محل خدمتت برو و کارت پایان خدمتت را دریافت کن !

 تشکر فراوان کردم ...

و او گفت : پسرم موفق باشی

امیر تهرانی

ح.ف