شبه یادداشتها
۱۴ تیر ماه ۱۴۰۰ شمسی
سگی بنام " عرب"
خانواده خوبی را می شناسم که نام سگ خود را " عرب" گذاشته است. می گویند ما از عربها خوشمان نمی آید. در حالی که اینان ملت موفقی هستند و اصلا نیاز به این عکس العملها نباید داشته باشند. البته عربها چون نمی توانند به پای اینان برسند نوعی حسادت به اینها دارند.
من یاد فردوسی این ایرانی حقیقی و پاک نهاد می افتم که در شرح تاریخ باستان وقتی به بازگویی سرگذشت ضحاک می پرداز و با این که ضحاک از پدری عرب بدنیا آمده ،پدر ضحاک را مردی پاکدین و بازرگانی خداشناس معرفی می کند و هر گز کینه را در گزارش تاریخ دخالت نمی دهد.
حتی فردوسی اشاره می کند که رستم قهرمان باستان و جهان پهلوان ایران از مادری از نژاد عربان بود.یعنی او به گونه ای نیمه عرب و نیمه ایرانی بود ن رستم را تایید می کند. فقط نکته مهم در شخصیت رستم و شکل گیری آن این بوده است که دلیری ایرانی وفداکاری و وطن پرستی ایرانی بر او غلبه داشت. خاک ایران او را تغییردداده بود. برای او همه چیز ایران بود و ایرانی!
امیر تهرانی
ح.ف