شبه یادداشتها ۳ تیرماه ۱۴۰۰ شمسی : بخشی از یک پارک که هم‌چون یک تابلو نقاشی است، مسجدی غوطه ور در شکوه عارفانه

شبه یادداشتها

۳ تیرماه ۱۴۰۰ شمسی

بخشی از یک پارک که هم‌چون یک تابلو نقاشی است

پارکی زیبا و در مثابل قصر اهلام در ده دقیقه منزل ما قرار دارد. بهترین راه برای رسیدن به این پارک و مشاهده قصر راه سر پائینی است. این راه هم‌فال است هم‌تماشا! چون پس از قدری قدم زنی به سمت پایین ناگهان جلوه زیبایی از دریا و در شکل یک تابلو درون قاب از دور نمایان می شود. دیگر آن که من و این خیابان هردو هم نام هستیم : امیر
چند روز پیش که برای استراحت و تفرج صنع و نگاه بر حرکت مردمان و شنیدن صدای خنده کودکان این زیباترین صدای هستی به این پارک رفته بودم، هنگام خروج از پارک ناگهان متوجه شدم یک بخش از این پارک که در کنار خیابان امیر قرار دارد و تقریبا مجزای از دیگر بخش  های پارک است ، نموداری از یک تابلو بسیار زیبای نقاشی است .
این بخش با یک گذرگاه شروع می شود  که از ابتدای پارک شروع شده و طوری جلوه می کند که گویی مانند دو خط راه آهن که در فاصله دور به هم نزدیک می شوند، دو طرف این گذرگاه نیز طوری به چشم‌می آید که گویی در انتهای پارک به یکدیگر می رسند.
در دوطرف این گذرگاه درختان پر برگ و زیبا قرار دارند، با باغچه هایی  که با سبزه فرش شده اند.
حسن دیگر این بخش از پارک خلوتی آن است  و کمتر کسی مایل به گردش در آن است. بجز آنانی که دوست دارند در خود و عالم طبیعت غوطه ور شوند.
عجیب این که من آنروز و پس از چندسال موفق به کشف این بخش از پارک شدم. همان موقع پرسشی در ذهنم جان گرفت: تا کنون چقدر از این مناظر زیبا و دوست داشتنی و پنهان از نظر ها را با بی توجهی ندیده ام؟

مسجدی  غوطه ور در شکوهی  عارفانه
از خیابان تقریبا خلوتی که در محله مااست وقتی به سمت چپ می پیچیم تا به خیابان اصلی برویم، ناگهان مسجدی  سپید که در آن طرف خیابا ن قراردارد  در مقابل چشمان   قرار ی گیرد که در شکوه عارفانه ای غوطه ور است.
در هر فصل از سال که از این گذرگاه عبور کنیم، این شکوه و زیبایی عارفانه موجود است.  این مسجد سپید را در ختان کاج و سپیدار در  بر گرفته اند و شکوه طبیعی  خود را با  رنگ  عرفان مسجد به اشتراک گذاشته اند . اشتراک طبیعت و روح!

امیر تهرانی

ح.ف