آیا این یک تنبیه خدایی بود؟

پیش از این نیز در دو نوشتار در باره عمل بسیار بسیار ناموفق وحشیانه چشم چپ خود ‌درددل کرده‌ام. 

چشم پزشک مربوطه ،  پنج جای عنبیه مرا پاره پاره کرده است.در حالی که عمل جراحی آب مروارید چشم و آن هم به روش فیکو هیچ ربطی به بخش بالای چشم و آن بخش  از عنبیه ندارد.

برخی از چشم پزشکان که مرا معاینه کردند گفتند تابحال چنین گزارشی از عمل آب مروارید نداشته اند.

به بیان دیگر؛ یعنی میشود این واقعه را در فهرست عملهای جراحی« حراح دیوانه» ثبت نمود که کتابش را شادروان ذبیح الله منصوری ترجمه کرد و روانه بازار نمود .

راستش از نظر خودم دقیقا همینطور است. این چشم پزشک مانند همان دکتر دیوانه عمل کرده بود، و وقتی به او گفتم نمی توانم چشم دومم را نزد او‌عمل کنم ناگهان مانند دیوانگان بطرف من حمله ور شد و مدام فریاد می زد: من دیگر این چشم تورا عمل نمی کنم دیگر این چشم تور ا عمل نمی کنم...این در حالی بود که من خودم به او گفته بودم   نمیتوانم پیش او عمل کنم. 

شوربختانه آن که  سپس بعنوان  معاینه مجدد چشم و لابد برای باز کردن بخیه های درون چشم به چشمم من حمله ور شد.و آنجا بود که فاجعه  دیگری آفریده شد. 

ا ما  اگر پرسیده شود که این واقعه تنبیه الهی بود و خدواند می توانست جلوی این همه ظلم بر من را بگیرد بدون شک جناب ایشان می توانستند.

 از طرف دیگر :آیا من شایسته چنین تنبیهی بودم؟ راستش دروغ چرا؟ این بستگی به حساب و کتاب خود خداوند داردوشاید  از نظر او من باید تنبیه میشدم.

 اما چون در پرونده عملیات جراحی چشم من به خط خود آقای چشم پزشک جراحی مطالبی به دروغ نوشته شده که هر چشم پزشکی مرا معاینه کرده دروغ های او را که خیانت به بشر و جهان پزشکی است افشا کرده  و من به امید همان خدا قصد دارم چنان تنبیهی برای این  چشم پزشک در خواست کنم که صدای زمین خوردنش تا عرش همان خداوند بزرگ برود.و خدا بر همه چیز تواناست.